Een fantastische dag in Amsterdam
Zondag 20 oktober was dan eindelijk de marathon van Amsterdam. Het was een prachtige herfstdag. Met Ann reisde ik per trein naar Amsterdam. We waren rond 7.45 uur op Station Zuid en wandelden met de stroom mee richting het Olympisch stadion. Om ons heen werd in alle talen gepraat, echt leuk zo'n internationale sfeer! We hadden ruim de tijd voor een dixiebezoek en het afgeven van onze spullen. Maar op de één of andere manier vloog de tijd voorbij. We stonden mooi op tijd in ons startvak, en stipt op tijd vertrok de hele meute. We besloten met de 4.20 uur pacers mee te lopen. Amsterdam was prachtig met alle herfstkleuren en het publiek was enthousiast. Echt genieten om zo op zondagmorgen door de stad te lopen. Onderweg werden we aangemoedigd door Marcel, Dirk, Julius, Cato, Dries, Mark, Mirelle, Mare, René en Mila. En niet te vergeten mijn moeder, Ingeborg en Eline. Wat was het fijn om steeds die vertrouwde gezichten te zien! De route was leuk om te lopen en ik heb genoten van het heen-en-weertje langs de Amstel. Op een gegeven moment ben ik afgehaakt bij de pacers, het tempo lag net te hoog. Ann kon het prima volgen en heeft het tempo tot de finish er goed in gehouden. Echt knap gelopen, Ann! Zelf kreeg ik op een gegeven moment kramp, en moest ik helaas even stoppen om te stretchen. Natuurlijk jammer, maar dat is wat het is op zo'n dag. Ik heb er dan ook verder het beste van gemaakt en genoten van de ervaring! En wat mooi om na zo'n tocht te finishen in het olympisch stadion! Of dit echt mijn laatste marathon is geweest, ik durf er geen uitspraak meer over te doen....De marathon blijft iets magisch houden....
Delen